15 Επιμελητές παρουσιάζουν 20 Performers από τις Εικαστικές Τέχνες καθώς και από άλλα καλλιτεχνικά πεδία όπως το Θέατρο, τον Χορό, τη Μουσική, τα Multimedia, στα δωμάτια της γκαλερί, σε διάστημα 3 εβδομάδων και σε 3 ομάδες. Κάθε ομάδα θα αποτελείται απο 5 Performances και θα παρουσιάζεται από ένα τριήμερο. Σε κάθε δωμάτιο θα επιτελείται και μια ζωντανή performance κατά την τριήμερη διάρκεια της κάθε ομάδας, η οποία θα είναι ανοιχτή στο κοινό, στα Εγκαίνια με την 1η ομάδα την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023, 19:00 – 22:00 και στην συνέχεια Παρασκευή 27/1 και Σάββατο 28/1 , 19:00 – 22:00, η 2η ομάδα θα παρουσιασθεί την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, Πέμπτη 2/2 και Παρασκευή 3/2, 19:00 – 22:00 και η 3η ομάδα την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, Παρασκευή 10/2 και Σάββατο 11/2, 19:00 – 22:00.
Σκοπός της έκθεσης είναι να παρουσιαστούν και να καταγραφούν συστηματικά οι σύγχρονες τάσεις και προτάσεις στον καλλιτεχνικό χώρο της Performance, καλλιτεχνικά και θεωρητικά, ώστε να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων, σαν συνέχεια των προηγούμενων διοργανώσεων για τις οποίες εκτιμάται ότι έχουν συμβάλει στην ανάδειξη ενός μεγάλου αριθμού καλλιτεχνών και επιμελητών.
25 χρόνια απο το ξεκίνημα μιας μικρής απόπειρας που είχε ως ζητούμενο την ανίχνευση και παρουσίαση στο ευρύ κοινό των νέων τάσεων και προτάσεων και της θεωρητικής σκέψης στον εικαστικό χώρο. Εικοσιπέντε χρόνια έρευνας της σύγχρονης δημιουργικής και πνευματικής δημιουργίας, όπου το τοπίο της Σύγχρονης Τέχνης, κυρίως στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, έχει εξελιχθεί και διευρυνθεί, έχοντας την μεγάλη τύχη να είμαστε παρόντες, μάρτυρες και συμμέτοχοι αυτής της μεγάλης και σημαντικής αλλαγής. Αφήσαμε πίσω μας τα αρνητικά του παρελθόντος και συμβάλλαμε στο προχώρημα και κτίσιμο μιας νέας πραγματικότητας στις Εικαστικές Τέχνες στη χώρα μας. Σε αυτη τη πορεία μας είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με περισσότερους απο 160 Επιμελητές και 480 Καλλιτέχνες και μας έδωσε τη μεγάλη και θερμή συμπαράστασή του ένα μεγάλο κοινό χιλιάδων φιλότεχνων. Τους ευχαριστούμε όλους και οραματιζόμαστε την συνέχεια σε αυτή την μοναδική εκδήλωση των δημιουργών της Σύγχρονης Τέχνης, αυτών που η ενασχόλησή τους με τα φαινόμενα και της ανάγκες της εποχής και της καθημερινότητάς μας, με την πληθώρα των εκφραστικών μέσων και εργαλείων, μας ανοίγουν νέους δρόμους στη σκέψη και τη συνείδησή μας.
Συμμετέχουν στο ΙΙ μέρος οι:
Επιμελητές: Κωνσταντίνος Δερβένης, Δηώ Καγκελάρη, Μαργαρίτα Καταγά, Ειρήνη Μαρία Νανούρη
Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Δερβένης-Ελένη Αθανασοπούλου -Νικόλας Δερβένης, Αθηνά Κανελλοπούλου, Ιζαμπώ Κρέμου, Σοφία Κυριακίδου
2ο μέρος Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, Πέμπτη 2/2, Παρασκευή 3/2, 19:00 – 22:00
Καλλιτέχνες: Ελένη Αθανασοπούλου-Κωνσταντίνος Δερβένης- Νικόλας Δερβένης
«ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ»
«Δεν έχουμε υπάρξει ποτέ Μοντέρνοι» έλεγε ο Μπρούνο Λατούρ, φορώντας πάντα αυτό το γελάκι στο πρόσωπό του, όταν το κοινό είχε την τύχη να τον ακούει να παίρνει τον λόγο, ανίκανο να του αντισταθεί. Ήταν επίσης ο τίτλος, ενός από τα πιο πολυδιαβασμένα του βιβλία και κατ επέκταση μάθημα, που μας έδωσε ο δάσκαλός μου στο Παρίσι το 17-18, που πέθανε προσφάτως.«Ας γίνουμε Μοντέρνοι» λέμε εμείς, χρησιμο-ποιώντας την Τέχνη ως επι-τέλεση, απαντώντας ξανά σε ένα από τα μεγάλα ζητούμενα της τέχνης του 20ου αιώνα. Να ξαναφέρουμε την τέχνη στην καθημερινή ζωή και την καθημερινή ζωή στην τέχνη. Και αν η καθημερινή ζωή είναι άδικη και παράλογη, τότε η Marion Cotillard, η Juliette Binoche, η Charlotte Gainsbourg … κόβουν κι αυτές τα μαλλιά τους…
Αυτή τη φορά επιλέγουμε την -αργή- μόδα, την τεχνολογία και την πολιτική ως οχήματα για την καλλιτεχνική παραγωγή. Σύλληψη, δημιουργία, σύνθεση, έκθεση, μια τελετουργική επιτέλεση της καθημερινής ζωής. Και το αποτέλεσμα, το έργο, ένα «υπολογιστικό» fashion show, μια διαμαρτυρία! Mια ευκαιρία για performance, μια δοκιμή για όποιον προσέλθει και παραμένει ακόμα πιστός, μια αποκρυστάλλωση της ίδιας της τέχνης της ζωής.Στην εποχή της μετανεωτερικότητας -στο μοντέρνο που δεν ήρθε ποτέ- η Τέχνη πέθανε γιατί «ο καθένας είναι καλλιτέχνης» και «οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη». Διαφωνούμε λοιπόν, ο καθένας είναι performer ναι… αλλά το «προϊστορικό-αρχετυπικό» μοντέρνο είναι -μάλλον προφανώς- ακόμα μπροστά μας και όχι πίσω μας. «ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Δερβένης
——————–
Καλλιτέχνις: Αθηνά Κανελλοπούλου
Memory Reconstructing: Changing the Concept
Με μία αλληγορική και ποιητική χειρονομία, η εικαστικός Αθήνα Κανελλοπούλου τοποθετεί χρυσό στις ρυτίδες του προσώπου της, με τη μέθοδο του ιαπωνικού Kintsugi, σε μία προσπάθεια να κολλήσει και να επιδιορθώσει τραύματα και να επανενώσει τα σπασμένα κομμάτια ενός εαυτού. Παράλληλα, στο εργαστήριο επισκευής σπασμένων αντικειμένων, θραύσματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος λειτουργούν σαν ένας, ενιαίος, αύλος -μέσα στην υλικότητα του- οργανισμός, πρωταγωνιστώντας διαισθητικά στην καθημερινή μας ζωή. Οι επισκέπτες της έκθεσης, καλούνται να φέρουν αντικείμενα προς επιδιόρθωση, οι ιστορίες των οποίων θα καταγραφούν ανώνυμα, επαναπροσδιορίζοντας τη χρηστικότητα τους και αποδίδοντάς τους μία νέα -λιγότερο σαφή μα περισσότερο συναφή-λειτουργία.
Επιμέλεια: Ειρήνη Μαρία Νανούρη
Καλλιτέχνις: Ιζαμπώ Κρέμου
Safe space
Που πηγαίνεις όταν θέλεις να αποδράσεις από την συνεχή ροή της ζωής; Όταν θέλεις ο χρόνος σταματήσει; Να βγεις έξω από αυτόν;
Το safe space είναι ένα μέρος στο μυαλό μου που όλοι υπάρχουν και όλοι είναι μόνοι. Πνευματικά εδώ και σωματικά εκεί. Όταν βρίσκεσαι σε αυτό, ξεκινάς έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό σου , σε όλες του τις μορφές. Αλλά δεν είσαι πραγματικά μόνος. Το ασφαλές μέρος μπορεί να γίνει εύκολα επικίνδυνο . Μπροστά στα μάτια των εσωτερικών κριτών σου νιώθεις σαν μικρό παιδί. «Μην χάνεις χρόνο. Είσαι υποχρεωμένος να έχεις τον έλεγχο.»
Επιμέλεια: Δηώ Καγκελάρη
Καλλιτέχνις: Σοφία Κυριακίδου
The Sewer
Μέσα από την performance “The Sewer” η καλλιτέχνης Σοφία Κυριακίδου μεταφέρει στο θεατή μια διαρκή αίσθηση άγχους και επαναληπτικότητας. Ένα άγχος που μπορεί να απορρέει από την καθημερινότητα, από ένα δυσάρεστο γεγονός, από ένα άρθρο που διάβασε κάποιος στο internet τυχαία ή από τις καθημερινές σκέψεις ότι ο πλανήτης πεθαίνει. Το κύριο υλικό που πρωταγωνιστεί στην performance είναι το ύφασμα, ένα υλικό συνδεδεμένο με το ντύσιμο, την προσωπικότητα, την ζεστασιά αλλά και με την βιομηχανία της μόδας που αποτελεί μια από τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες του κόσμου. Το ύφασμα αυτή τη φορά θα είναι το μέσο επικοινωνίας συναισθημάτων και σκέψεων.
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά